علت جدایی شیعه و سنی چیست؟
سبب جدا شدن اقلیت شیعه از اکثریت سنى و بروز اختلاف
هواخواهان و پیروان على علیه السّلام نظر به مقام و منزلتى که آن حضرت پیش پیغمبر
اکرم صلّى اللّه علیه و آله و سلّم و صحابه و مسلمانان داشت مسلم مى داشتند که
خلافت و مرجعیت پس از رحلت پیغمبر اکرم از آن على علیه السّلام مى باشد و ظواهر
اوضاع و احوال نیز جزء حوادثى که در روزهاى بیمارى پیغمبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله و
سلّم به ظهور پیوست نظر آنان را تاءیید مى کرد
ولى برخلاف انتظار آنان درست در حالى که پیغمبر اکرم رحلت فرمود و هنوز جسد مطهرش
دفن نشده بود و اهل بیت و عده اى از صحابه سرگرم لوازم سوگوارى و تجهیزاتى بودند خبر
یافتند عده اى دیگر - که بعدا اکثریت را بردند - با کمال عجله و بى آنکه با اهل بیت و
خویشاوندان پیغمبر اکرم و هوادارانشان مشورت کنند و حتى کمترین اطلاعى بدهند،از پیش
خود در قیافه خیرخواهى ، براى مسلمانان خلیفه معین نموده اند و على و یارانش را در برابر
کارى انجام یافته قرار داده اند. على علیه السّلام و هواداران او مانند عباس و زبیر و سلمان و
ابوذر و مقداد و عمار پس از فراغ از دفن پیغمبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله و سلّم و اطلاع از
جریان امر در مقام انتقاد برآمده به خلافت انتخابى و کارگردانان آن اعتراض نموده اجتماعاتى
نیز کرده اند ولى پاسخ شنیدند که صلاح مسلمانان در همین بود
این انتقاد و اعتراف بود که اقلیتى را از اکثریت جدا کرد و پیروان على علیه السّلام را به
وقت ، مراقب بود که اقلیت نامبرده به این نام معروف نشوند و جامعه به دو دسته اقلیّت و
اکثریت منقسم نگردد بلکه خلافت را اجماعى مى شمردند و معترض را متخلف از بیعت و
متخلف از جماعت مسلمانان مى نامیدند و گاهى با تعبیرات زشت دیگر یاد مى کردند
البته شیعه همان روزهاى نخستین ، محکوم سیاست وقت شده نتواست با مجرد اعتراض ،
کارى از پیش ببرد و على علیه السّلام نیز به منظور رعایت مصلحت اسلام و مسلمین و
نداشتن نیروى کافى دست به یک قیام خونین نزد، ولى جمعیت معترضین از جهت عقیده
تسلیم اکثریت نشدند و جانشینى پیغمبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله و سلّم و مرجعیت
علمى را حق طلق على علیه السّلام مى دانستند و مراجعه علمى و معنوى را تنها به آن
حضرت روا مى دیدند و به سوى او دعوت مى کردند
شیعه در اسلام - علامه طباطبایی